Stwórz dziecku w domu atmosferę akceptacji i bezpieczeństwa. Jego nastroje nie powinny udzielać się rodzicom.
Umożliwiaj dziecku swobodny ruch, wybieganie się, uprawianie sportu.
Wyeliminuj pośpiech (budź dziecko 10 min. wcześniej zamiast je później popędzać).
Bądź konsekwentny w stosowaniu reguł.
Podaj dziecku jasne i klarowne wymagania (np. jak ma się zachowywać w danej sytuacji).
Obowiązki domowe dostosuj do możliwości dziecka. Chwal za dobrze wykonane zadania oraz doceń trud włożony w pracę.
Wyeliminuj każdy przejaw chaosu, niech dzień dziecka ma jasną strukturę – odpowiednie i takie same pory wstawania, posiłków czy zabawy.
Ogranicz czas oglądania telewizji, wyeliminuj programy o treści agresywnej, z dużym ładunkiem emocji i szybką akcją.
Gdy dziecko odrabia lekcje, eliminuj dodatkowe bodźce rozpraszające (zabierz zabawki z biurka, wyłącz radio).
Proponowane zabawy w czasie wolnym to lepienie, wycinanie, malowanie, układanie prostych klocków.
Przy przeżywaniu sytuacji konfliktowej nie zostawiaj dziecka zbyt długo w napięciu emocjonalnym (odraczanie kary). Rozwiązanie konfliktu powinno nastąpić zaraz po sytuacji konfliktowej.
Nie przełamuj na siłę oporu dziecka. Układ nerwowy dziecka nadpobudliwego ma mniejszą odporność. Wszelkie drastyczne środki wychowawcze – kary fizyczne, izolacja w zamknięciu itp. wzmagają pobudliwość układu nerwowego i doprowadzają do nasilenia się objawów.
Koniecznie poświęć codziennie trochę czasu na rozmowę i wspólną zabawę z dzieckiem.
Odnoś się do dziecka z wyrozumiałością i cierpliwością (jego zachowanie wynika z nieumiejętności kontrolowania się).
Wyznacz dla dziecka własny kąt lub pokój jako miejsce do nauki i jego prywatny teren.